Mnogość objawów zgłaszanych przez kobiety z rozpoznaną niewydolnością żylną miednicy (PVI) jest bardzo duża.

Wynikają one ze stopnia rozległości procesu chorobowego (m.in. wpływu PVI na układ żył kończyn dolnych), progów bólowych danej osoby, wieku pacjentki (inaczej odczuwają problem kobiety niemiesiączkujące!), a także współwystępowania innych patologii, często utożsamianych objawowo z niewydolnością żylną miednicy.

Do tego typu patologii należą gruczolistość zewnątrzmaciczna (endometrioza) i wewnątrzmaciczna (adenomioza). Większość przypadków niewydolności żylnej miednicy wynika przede wszystkim ze wzorca anatomicznego prezentowanego przez pacjentkę, tj. układu naczyń żylnych w brzuchu i miednicy.

Kolejny aspekt zaliczany do dziedzicznych, to osobnicza podatność naczyń żylnych na rozciąganie.

To cecha, która istotnie różnicuje chorych zgłaszających się na leczenie. W naszej praktyce codziennej zdarzają się pacjenci, u których ściany naczyń żylnych rozciągają się dość łatwo, nawet przy dużej liczbie zastawek w świetle naczyń.

Bardzo dużą rolę w procesie patogenezy niewydolności żylnej miednicy odgrywają 2 czynniki dodatkowe (zewnętrzne), tj.: liczba ciąż i porodów oraz fakt nadużywania ćwiczeń siłowych.

Wydłużone, obfite i bolesne miesiączki, mogące wystąpić u nieródek i kobiet rodzących, to ważny, ale nie jedyny objaw niewydolności żylnej miednicy. Obfitość miesiączek sprawia dość często, że Panie z niewydolnością żylną miednicy cierpią na wieloletnią anemię (niedokrwistość), która może doprowadzać do dużego osłabienia organizmu i zmniejszenia możliwości wydolnościowych.

Do innych, równie często występujących objawów niewydolności żylnej miednicy, zaliczamy: bóle dolnego odcinka kręgosłupa (najczęściej w czasie 2 pierwszych dni miesiączki), bóle w rzucie jajników, samoistne pieczenie (dyskomfort graniczący z bólem) zlokalizowany w okolicy przedsionka pochwy i/lub sromu (tzw. vulvodynia), ciężkość w rzucie dna miednicy, czy wreszcie typowa ciężkość nóg, nasilająca się w czasie miesiączki. Bardzo dokuczliwym objawem bywa dyspareunia, czyli ból (dyskomfort) odczuwany przez kobiety w czasie lub po odbyciu stosunku płciowego.

Do objawów czysto wizualnych, mogących pojawić się już w wieku 12-16 lat, zalicza się poszerzone naczynka podskórne (tzw. pajączki naczyniowe) oraz zielone poszerzenia żylne, widoczne najczęściej na tylnych powierzchniach nóg („pod kolanami” to najczęstsza lokalizacja podawane przez Panie).

U pacjentek z podejrzeniem niewydolności żylnej miednicy zawsze należy wykonać dokładne badanie USG Doppler żył, w czasie którego układ żylny badany jest w całości, tj. od żył na stopach aż po spływ żyły głównej dolnej do prawej części serca.

Taką drogę wbrew sile ciężkości pokonuje krew, odpływając z nóg. W uproszczeniu ocenie ultrasonograficznej należy poddać żyły na nogach, w miednicy małej i w jamie brzusznej.

Większość  pacjentów w czasie badania USG Doppler żył ma badane jedynie nogi do poziomu pachwin! Jest to błąd.

Pacjentki, u których w badaniu USG Doppler żył stwierdzane są istotne odchylenia w układzie żylnym miednicy i jamy brzusznej, tłumaczące zgłaszane objawy oraz prezentowane na nogach zmiany wizualne (żylne), kierowane są na tzw. diagnostykę obrazową rozszerzoną.

W czasie diagnostyki obrazowej rozszerzonej bardzo często odbywa się kwalifikacja pacjentki do zabiegu leczenia niewydolności żylnej miednicy.

Jest to także dobry moment na wykluczenie innych przypadłości mogących imitować, bądź nakładać się na chorobę podstawową (endometrioza!).

Poza ciążami (w szczególności tymi donoszonymi) najistotniejszym czynnikiem wczesnym, wpływającym na występowanie niewydolności żylnej miednicy, a następnie niewydolność żylnej kończyn dolnych, są różnego rodzaju zmienności anatomiczne w budowie układu żył miednicy i jamy brzusznej.

Duże badanie przeprowadzone przez Zespół Kliniki Flebologii na grupie kilkuset pacjentek w niewydolnością żylną, dowiodło, iż tego typu istotne zmienności w budowie układu żylnego jamy brzusznej i miednicy małej, występują aż u co trzeciej pacjentki zgłaszającej się z problemem żylnym na nogach!

Wrodzone zwężenie żyły nerkowej lewej, ucisk lewej żyły nerkowej przez tętnicę krezkową górną, czy wąska anatomicznie lewa żyła biodrowa wspólna lewa, to tylko część możliwych patologii wpływających na krążenie krwi żylnej w nogach czy miednicy małej.

Dlatego tak ważna jest diagnostyka wstępna w USG Doppler żył przeprowadzana przez wykwalifikowanego flebologa (bądź radiologa) oraz umiejętność precyzyjnej oceny problemu żylnego w dodatkowych badania obrazowych i korelacji otrzymanych znalezisk diagnostycznych z objawami niewydolności żylnej i wzorcem kończynowej niewydolności żylnej.